O tym, co boskie i ludzkie w teatrze greckim. Z cyklu wykładów Daniela Zarewicza

Teatr grecki należy do najbardziej złożonych i niejasnych zagadnień kultury. Znikoma liczba zachowanych do naszych czasów utworów jedynie pogłębia frustrację, wynikającą z niemocy poznania tej fascynującej struktury. Frustracja jednak szybko ustępuje miejsca fascynacji, bowiem obraz bosko-ludzkiego świata znajdujący się w greckiej chorei, jest aż nazbyt bogaty. Ktokolwiek go poczuje, nie spocznie w dociekaniach nad jego wielowątkową, wielopoziomową i pełną niedomówień istotą. Teatr grecki jest darem i zwierciadłem opiekującego się nim boga, jest więc odbiciem świata, którym jest on sam. Wedle starożytnego mitu Dionizos to właśnie świat podzielony na tysiące części, po tym jak został rozszarpany przez tytanów. Doświadczając greckiego teatru, wchodzimy w kontakt z samym bóstwem, które jest przedmiotem i podmiotem jego istnienia. „Zlewając się” z tym, co dzieje się na scenie, doświadczamy bóstwa, wnikamy w nieśmiertelnego, nieprzewidywalnego i niejednorodnego boga, by po jej zakończeniu powrócić do „ludzkiego” życia, po tym jak ogarnie nas oczyszczenie (katharsis). Po doświadczeniu tragedii wracamy do siebie, nigdy jednak nie będziemy tacy, jak wcześniej. Transgresja jest bowiem nieodłącznym atrybutem boga, sztuki i koniecznością zbliżającego się do nich człowieka, a na najwyższym poziomie przeznaczeniem artysty.

Daniel Zarewicz – filolog klasyczny, literaturoznawca, tłumacz. Autor polskiego tłumaczenia "Hymnów Orfickich". Współpracował z Teatrem Academia. Interesuje się związkami antropologii i psychiatrii. Prowadzi badania i przygotowuje książkę o psychozie w kulturze starożytnych Greków.

27 października 2016
Krwawa ofiara jako „dramat niewinności“, manifestacja religijności zbiorowej.

Oficjalna religia grecka wypełniana była obowiązkowo przez wszystkich obywateli. Istotą każdego publicznego święta była krwawa ofiara, dokonywana na cześć boga. Ofiara miała formę zbiorowego performansu, gdzie ludzie nie tylko obserwowali działania kapłanów, ale również uczestniczyli w uczcie ofiarnej. Warto pamiętać, że właśnie z recepcji greckich rytuałów ofiarniczych wywodziły się działania niemieckich akcjonistów, znanych z inscenizowania krwawych obrzędów i ludzkiej ofiary w działaniach artystycznych. Religia grecka i wykształcone w jej łonie rytuały miały kolosalne znaczenie w jednoczeniu społeczności. Spektakl zabijania zwierzęcia ofiarnego był nie tylko wyczekiwanym momentem przypodobania się bogu i zapewnienia sobie jego przychylności, ale również szansą na mięsny posiłek, co samo w sobie było przyczynkiem do świętowania.

Wstęp wolny

To wydarzenie już minęło.
Sprawdź nadchodzące wydarzenia w dzielnicy Mokotów lub w kategoriach: wykład