P jak Post-. Wykład dr Moniki Murawskiej z cyklu „Filozoficzne abecadło sztuki współczesnej”

Przedrostek post- tylko pozornie odnosi się do tego, co minione; w istocie często nie służy periodyzacji i stosowany jest w odniesieniu do tego, co jak najbardziej aktualne, a co dyskurs chciałby uchwycić i wtłoczyć w ustalone ramy. Dlatego właśnie stosowany jest wobec zjawisk nowych i zaskakujących, które chcielibyśmy zrozumieć, zinterpretować czy też skomentować, które chcielibyśmy oswoić, umieszczając w znanym już i szerokim kontekście. Chodzi tu o „zbitki” takie jak post-prawda, post-digitalność, post-obraz, post-filozofia i wreszcie post-modernizm. Jeśli jednak, jak głosi Hegel, sowa Minerwy istotnie wylatuje po zmierzchu, to niełatwo nam przyjdzie je oswoić, ponieważ zmierzch jeszcze nie nadszedł, a dzień nie chce się skończyć i być może w ogóle wyklucza się tu możliwość nadejścia nocy.

Czy postmodernizm jest więc czymś minionym, a może niezakończonym? Może jest tylko radykalizacją założeń modernizmu, a może w ogóle okazuje się tak wieloznaczny, że to, czym jest wydaje się nie tyle problematyczne, co iluzoryczne? Czym różni się od po-nowoczesności i post-po-nowoczesności? I w jaki sposób wiąże się ze sztuką? Na te właśnie pytania będziemy się starali odpowiedzieć, odwołując się nie tylko do klasycznych tekstów Jeana-Francois Lyotarda, Wolfganga Welscha czy Odo Marquarda, ale również do przykładów działań artystycznych rozciągających się od malarstwa George’a Baselitza po net art oraz Art and Science.

dr Monika Murawska — absolwentka filozofii i historii sztuki na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie zajmowała się przede wszystkim historią filmu. Studiowała na Université Paris X Nanterre i Katholieke Universiteit Leuven. W 2008 roku obroniła na Uniwersytecie Warszawskim doktorat poświęcony współczesnej fenomenologii francuskiej. Jest trzykrotną stypendystką Rządu Francuskiego, sekretarzem redakcji „Przeglądu Filozoficzno–Literackiego” i członkiem Polskiego Towarzystwa Fenomenologicznego. Tłumaczy z języka francuskiego, jest także autorką książek Problem innego (2005) i Filozofowanie z zamkniętymi oczami (2011) oraz licznych artykułów na temat fenomenologii sztuki.

Filozoficzne abecadło sztuki współczesnej to zajęcia poświęcone omówieniu najważniejszych pojęć związanych ze sztuką współczesną — jej historią i zagadnieniami teoretycznymi — na modłę filozoficznego „abecadła”. Jednak nie po to, by nadmiernie upraszczać pewne problemy, lecz by krytycznie im się przyjrzeć i obronić teorię sztuki współczesnej przed zarzutem „bzdurności”, niezrozumiałości czy jałowości. Nie wydaje się bowiem, aby rację miał Barnett Newman, kiedy stwierdził, że estetyka ma się tak do malarstwa, jak ornitologia do ptaków. Przyjęta przez nas formuła, owocująca celowo arbitralnym wyborem problematyki, pozwoli nam skupić się na analizie poszczególnych pojęć, zadać pytania o ich użyteczność, zakres ich stosowalności oraz na przykładach zbadać, jak pozwalają one uchwycić pewne aspekty współczesnej praktyki artystycznej i doświadczenia sztuki. Dodatkowo postaramy się pokazać, że niektóre współczesne problemy mają charakter ponadhistoryczny i jako takie definiują w znacznej mierze fenomen sztuki.

Zachęta / sala multimedialna (wejście od ul. Burschego)
wstęp wolny

fot. Georg Baselitz, fot. Martin Beek

To wydarzenie już minęło.
Sprawdź nadchodzące wydarzenia w dzielnicy Śródmieście lub w kategoriach: wykład