Spotkanie z okazji premiery książki "CZERWONY" Agnieszki Lis

Kiedy historia miesza się z literacką fikcją powstaje mieszanka, od której trudno się oderwać…

Agnieszka Lis ma ten niesamowity dar, że historie wychodzące spod Jej pióra od pierwszych stron otulają czytelnika i pochłaniają go bez reszty.

Historia ma na nas wielki wpływ. Na niektórych jednak większy niż na innych, a może nawet zbyt wielki. Marcelina ma dwadzieścia sześć lat i szczególny dar – postrzega świat kolorami. Dla niej każdy człowiek ma aurę, którą ona nie tylko widzi, ale także rozumie. Od pewnego czasu dręczą ją koszmary senne, w których topi się w krwistej czerwieni. Sny się powtarzają i rozwijają, a wszystkie dotyczą jednego miejsca – Bromierzyka, opuszczonej wsi w Puszczy Kampinoskiej. Jest to miejsce istotne dla historii jej rodziny, stamtąd bowiem pochodzą jej przodkowie.

Skąd jednak okropne sny, w których powracają tragicznie zmarli ludzie? Niektórzy nawet i ponad sto lat temu? Są w tym korowodzie jej protoplaści, ale nie tylko – śnią jej się samobójcy, ofiary kolejnych powstań i zawieruch wojennych, a nawet okrutnych mordów. Czy te sny mają związek z sympatycznym starszym panem, który poi Marcelinę prozdrowotnymi ziołami? Czy ktoś próbuje Marceliną manipulować? A może dziewczyna po prostu traci zmysły i stopniowo pogrąża się w otchłani szaleństwa? Czy jest ku temu jakiś powód? Agnieszka Lis udowadnia, że sterowanie ludzką psychiką bywa bardzo niebezpieczne, a pozornie oczywiste sprawy mogą w rzeczywistości prezentować się zupełnie nieoczekiwanie.

Agnieszka Lis
Wielbicielka słowa pisanego, uzależniona od czarnej herbaty i butów na obcasie, niezmiennie od zbyt wielu lat zakochana w swoim mężu. Z wykształcenia pianistka i chociaż nie koncertuje, to wykonuje swój zawód, ucząc gry na fortepianie w szkole muzycznej. Studiowała także dziennikarstwo i z tego za wiele jej nie pozostało, choć podobno w życiu nie wolno mówić, że czegoś „nie było warto”.

Z poglądów życiowa optymistka. Jak u każdego, tak i u niej zdarzają się ciemniejsze dni, wtedy jednak zerka w niebo i mówi do siebie: „Gdzieś tam jest słońce”.

Wydała już blisko trzydzieści powieści, choć nie umiałaby powiedzieć, kiedy to się wydarzyło. Jakoś tak mimochodem. Może dlatego, że jest uzależniona od pisania i pisze codziennie? Otrzymała kilka nagród i wyróżnień, o nich można poczytać w oficjalnych biogramach. Ona sama najbardziej ceni sobie uznanie, jakim cieszy się w Stowarzyszeniu Autorów Polskich, gdzie w oddziale II warszawskim pełni rolę sekretarza.

Za najważniejszą swoją rolę uważa po prostu bycie kobietą.

Książką wydana pod patronatem Gminy Kampinos

To wydarzenie już minęło.
Sprawdź nadchodzące wydarzenia w dzielnicy okolice Warszawy lub w kategoriach: spotkanie