Spotkanie autorskie z Irene Prugger

Spotkanie po polsku i niemiecku (z tłumaczeniem na polski)
wstęp wolny

„Prugger doskonale wyczuwa otchłanie, które otwierają się w codzienności. (…) Jest wytrawną pisarką, przyjazną ludziom”
Karl Markus-Gauß dla "Neue Zürcher Zeitung".

Irene Prugger (1959) - pisarka i dziennikarka, laureatka licznych licznych nagród i stypendiów. Pisze powieści, opowiadania, sztuki teatralne, słuchowiska, publikuje regularnie reportaże, wywiady i recenzje. Mieszka w Tyrolu.
ireneprugger.com

Na spotkaniach w Polsce przeczyta fragmenty ze zbioru opowiadań
"Letzte Ausfahrt vor der Grenze" (Ostatni zjazd przed granicą). Innsbruck-Wien: Haymon Verlag 2011

Głównym motywem wszystkich tych opowiadań jest niemożność rzeczywistego odnalezienia drogi do siebie nawzajem. Relacja i brak relacji, cierpienie z powodu jednego jak i drugiego, bez popadania w rozczulanie się nad sobą.
W tych osiemnastu opowiadaniach Irene Prugger prezentuje korowód postaci przeżywających różnorakie problemy: kobiety, cudzoziemców, osoby żyjące na marginesie społeczeństwa, niemające pewności co do swojego miejsca wśród innych i szukające swojego lokum w kosmosie wzajemnych relacji, czy to będzie „terapia par”, „randka”, czy „dark room” w klubie. I nawet jeśli brzmi to nieco banalnie jako sytuacja wyjściowa, to jako skończona opowieść już takie bynajmniej nie jest.

Prugger z dużą dozą empatii śledzi wyobrażenia, pragnienia i wątpliwości swoich postaci, dręczonych przez wszystko, co ludzkie-arcyludzkie. Pokazuje nam głównie działania i sytuacje i zawsze towarzyszy im obserwująca je i komentująca narratorka. Porządek opowiadań staje się próbą ułatwienia zrozumienia sytuacji, w których znajdują się bohaterowie. Wynika z tego ambiwalencja, czasem coś zabawnego, ale zawsze coś poruszającego. Niektóre z tekstów skonstruowano na zasadzie gry słów, która służy badaniu dwuznaczności języka.

Historie te kończą się zawsze w konwencji zwięzłej pointy i trzymają się wspólnej zasady, mianowicie zasady zaskoczenia, budząc w nas niekiedy błysk świadomości, że być może warto wątpić przede wszystkim w nasze własne wzorce wyjaśnień. Opowiadania Prugger odznaczają się również tym, że są bardzo blisko życia i znajdziemy w nich prawdziwe bogactwo perspektyw: udało się to Autorce do tego stopnia, że od początku aż do samej pointy nie sposób odgadnąć zakończenia.

Głos narratorki, opowiadający przeważnie z kobiecej perspektywy, jest bardzo blisko swoich postaci, zna ich pragnienia, nadzieje i rozczarowania. Precyzyjne obserwacje dotyczą nie tyle rzeczy zewnętrznych, ile raczej wyobrażeń, oczekiwań, przypuszczeń, czy też testowania możliwych wariantów spotkań i ich przebiegu. Agresja jest ukryta w sposób nader wyrafinowany i oddziałuje niejako od wewnątrz, od spodu – kobiety i mężczyźni na huśtawce emocji.

„A kiedy potem zaczął do tego wszystkiego jeździć palcami po jej twarzy, Erna miała już ostatecznie dość tej hipokryzji i potulnego leżenia. ´Ja chcę żyć!´, krzyczało w niej wszystko, ´ja chcę żyć, ja chcę kochać!´. I wrzeszczała do Boga, do tego Boga, który obraca wszystkich w proch i tylko w proch: - ´Ja, ja, ja!´” (s. 41).

We wszystkim jest życie, wszystko ma duszę: lalki z sex shopu, zwierzęta, martwi na równi z „żywymi” – całe spektrum „działających” bohaterów tych opowiadań jest tyleż niezwykłe, co w jakiś sposób wiarygodne. Dlaczego martwi nie mieliby myśleć? W wirze istnienia wszyscy są poddawani odautorskiej refleksji – nie zna ona bowiem żadnych granic.

Źródło: link

Foto: Gabriel Tschöll

To wydarzenie już minęło.
Sprawdź nadchodzące wydarzenia w dzielnicy Śródmieście lub w kategoriach: spotkanie