Jak teatr przestaje być teatrem, żeby teatrem pozostać

Wykłady Piotra Gruszczyńskiego
Wstęp wolny
Miejsce: Świetlica Nowego Teatru, Madalińskiego 10/16

Cykl dziesięciu dyskusji wokół wspólnie obejrzanych rejestracji spektakli. Na ogół nienowych, czasami znanych, ale zwykle niewidzianych. Klasyka dzisiejszego teatru europejskiego w walce z reprezentacją, a jednak w obronie teatru. Performatywność tak, ale w przestrzeni teatralnej, a nie galeryjnej. Może to łabędzi śpiew nowego teatru? Może już wkrótce zostaną działania pozateatralne i stary jak świat teatr, w którym coś się udaje ku uciesze lub szlochaniu widzów? Wychodząc od starej zasady, że trzeba wiedzieć, żeby widzieć, zapraszam do odkrywania spektakli, które dopełniają prezentacje z cyklu Goście Nowego Teatru. Uwaga, ponieważ teatr niekoniecznie okazuje tak dziś pożądany „szacunek dla widza”, niektóre spotkania będą długie i nic na to nie poradzimy.

dr Piotr Gruszczyński – krytyk teatralny, dramaturg Nowego Teatru. Absolwent teatrologii Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Pisał dla „Tygodnika Powszechnego”, „Res Publiki Nowej”, „Dialogu”. Był kierownikiem dramaturgicznym Teatru Rozmaitości, współpracował z Mariuszem Trelińskim przy realizacji oper, współtworzył adaptacje teatralne z Krzysztofem Warlikowskim. W 2003 roku wydał zbiór esejów i wywiadów Ojcobójcy. Młodsi zdolniejsi w teatrze polskim, w roku 2007 ukazał się zbiór jego rozmów z Warlikowskim Szekspir i uzurpator. Jest wykładowcą Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie.

4 września
Pokój Izabelli
Reżyseria Jan Lauwers
Czas trwania 2H
Legendarny spektakl Needcompany z 2004 roku. Pierwsza część trylogii Sad Face Happy Face i europejskie objawienie działającej od 1986 roku grupy performerów, stosujących niestandardowy model pracy. Przez prawodawcę teatru postdramatycznego zaliczeni do klasyków tej odmiany widowisk. Znani z bardzo specyficznego, multimedialnego czy multiinstrumentalnego aktorstwa, będącego zarazem prostą, ale jakże nasyconą obecnością – na granicy prywatności. Przede wszystkim jednak twórcy wolni, którzy tworzą współczesne baśnie grozy.

16 października
Czyściec
Reżyseria Romeo Castellucci
Czas trwania 1H30
Środkowa część trylogii Boska komedia z 2008 roku. Spektakl, który uczynił z Castellucciego artystę politycznego. Warto prześledzić jakimi środkami to zostało zrobione, jak korzystając z konwencji reprezentacji, rozmontowano ją od środka. Wreszcie, pomijając formalne mistrzowskie zagrania, można też zastanowić się nad sposobami pokazania tabu w teatrze. Być może tego ostatniego tabu dzisiejszej Europy, czyli pedofilii, choć najnowsze dzieje pokazują, że cofamy się, czyli tabuizacja odnotowuje progres.

30 października
Tkacze
Reżyseria Frank Castorf
Spektakl w 2000 roku pokazany na Warszawskich Spotkaniach Teatralnych przy w połowie pustej widowni, zasiał w głowach polskich widzów zupełnie nowe myśli na temat politycznych możliwości teatru. Zaproponował brutalne rozwiązania interpretacyjne i inscenizacyjne, które do dziś szokują i zastanawiają. Przede wszystkim jednak uczą, jak można tekstu używać, zamiast go wystawiać. Przygoda z Castorfem powoli dobiega końca. Jego 25-letnia dyrekcja w Volksbühne jest już historią. Giganci jednak nigdy nie odchodzą.

Ilustracja: Jarosław Danilenko link

To wydarzenie już minęło.
Sprawdź nadchodzące wydarzenia w dzielnicy Mokotów lub w kategoriach: teatr wykład