Korzystasz z Internet Explorera 8 (lub starszego...)! W związku z tym: - ta strona będzie prawdopodobnie wyświetlać się nieprawidłowo, - najwyższy czas na aktualizację lub zmianę przeglądarki! ;)
Historia Kościoła katolickiego w Polsce po 1945 roku jest niesłychanie złożona, jedno jednak jest niezmienne: Kościół zawsze zajmował wyjątkową pozycję w życiu publicznym. Występował i uznawany był jako reprezentant wartości „uniwersalnych” i „narodowych”. Jako „szaniec polskiej kultury”. Jako instytucja „stojąca na straży polskiej tożsamości”. Jako mediator pomiędzy społeczeństwem a władzą. Jako ważny gracz w życiu politycznym.
Ta wyjątkowa, wielowymiarowa pozycja decyduje o niezwykle rozległym wpływie Kościoła na życie publiczne. Jest to wpływ jawny, widoczny na poziomie instytucjonalnym i prawnym, w postaci określonych ingerencji i regulacji, które stają się przedmiotem otwartego społecznego dialogu. Ale wpływ ten ma także charakter ukryty, podskórny: przejawia się w milczącym uznaniu wyjątkowej pozycji Kościoła w życiu narodu i jednostki, poprzez respektowanie reprezentowanych przez religię katolicką wartości, uznanych za niepodważalne.
Chcielibyśmy spojrzeć na relacje polskiego teatru i Kościoła po 1945 roku na tle zmieniającego się pejzażu społecznego i politycznego, biorąc pod uwagę tę rozległą sieć zależności i przepływów. Interesuje nas namysł zarówno nad tymi momentami, w których krzyżowały się – w sposób harmonijny bądź konfliktowy – interesy instytucji teatru i instytucji Kościoła, nad dziełami i wydarzeniami, w których wpływ Kościoła, religii i wiary na życie publiczne stawał się przedmiotem teatralnej dyskusji, jak i nad tymi zjawiskami, w których dopiero w spojrzeniu „z ukosa” widoczny staje się wpływ katolickiej aksjologii na kształt podglebia życia teatralnego, w wymiarze zarówno poszczególnych dzieł, jak i relacji pomiędzy sceną a widownią.
Przykładów tak rozumianych relacji teatru i Kościoła dostarcza garściami historia. A jednak nie powstała dotąd praca, która te relacje uczyniłaby przedmiotem pierwszoplanowego namysłu. Czy wobec tego przesadą będzie stwierdzenie, że nie znamy i nie rozumiemy historii polskiego powojennego teatru?
PROGRAM KONFERENCJI:
CZWARTEK, 11 maja
14.00-16.00
Beata Guczalska
Kościół w teatrze - wielki nieobecny
Maria Prussak
Czy instytucja może pomieścić bogactwo osobowości
Dorota Semenowicz
Skandal: casus polski, narodowo-katolicki
16.30-18.30
Dorota Sajewska
Archeologia traumy aborcyjnej
Iwona Kurz
Obscena: seks, krzyż, śmiech. Model teatru i model wspólnoty
Grzegorz Niziołek
Sacrum jako cenzura
PIĄTEK, 12 maja
10.00-12.00
Marta Kufel
Powroty Chrystusa. Non possumus Wyszyńskiego wobec teatru
Zuzanna Berendt
„Czy na to odzyskaliśmy wolność?” Kościół a Białe małżeństwo Tadeusza Różewicza
Ewa Guderian-Czaplińska
Gołe niebo. Demontaż mitu założycielskiego w dramacie Mariana Pankowskiego
12.30-14.30
Leszek Kolankiewicz
Świntuch, bluźnierca, pantokrator, guru, heretyk, Grotowski
Małgorzata Dziewulska
Jerzego Jarockiego gra na dwie katedry
Marcin Kościelniak
Kościół jako struktura emocjonalna polskiego społeczeństwa lat osiemdziesiątych
16.00-18.00
Weronika Szczawińska
Uświęcanie. Polska krytyka teatralna a język religijny
Monika Kwaśniewska
„Jak trwoga to do Boga – nie?”. Kościół i wiara w wybranych spektaklach Moniki Strzępki i Pawła Demirskiego
Agata Adamiecka-Sitek
Jak zdjąć klątwę? Oliver Frljić i Polacy
To wydarzenie już minęło.
Sprawdź nadchodzące wydarzenia w dzielnicy Śródmieście lub w kategoriach:
wykładinne
reklama
Inne wydarzenia / informacje / polecane miejsca w Warszawie