Korzystasz z Internet Explorera 8 (lub starszego...)! W związku z tym:
- ta strona będzie prawdopodobnie wyświetlać się nieprawidłowo,
- najwyższy czas na aktualizację lub zmianę przeglądarki! ;)

reklama
reklama

Antysemityzm w PRL - źródła i skutki | Warszawa dwóch powstań

Antysemityzm w PRL - źródła i skutki | Warszawa dwóch powstań
📅 Data: piątek, 31 marca 2017

⌚ Godzina rozpoczęcia: 18:00

📌 Miejsce: Warszawa - Wola, Muzeum Powstania Warszawskiego, Grzybowska 79 (pokaż na mapie)

Szczegółowy opis poniżej ⬇️
reklama


Antysemityzm w PRL-u ma długa historię. Można powiedzieć, że egzystuję u samego zarania instalującej się przy pomocy radzieckich czołgów, władzy ludowej. W tym kontekście warto zacytować Władysława Gomułkę, który w 1948 r. tak m.in. pisał do Stalina: „Na podstawie wielu szeregu spostrzeżeń mogę stwierdzić z całą odpowiedzialnością, że część towarzyszy żydowskich nie czuje się związana z narodem polskim, a więc i z polską klasą robotniczą żadnymi nićmi, względnie zajmuje stanowisko, które można by określić mianem nihilizmu narodowego”. Retoryka antysemicka pojawiła się również podczas październikowej odwilży w 1956 r. jako amunicja podczas wewnętrznych tarć w łonie PZPR. Frakcja natolińska używała jej usiłując obarczyć odpowiedzialnością za zbrodnie stalinizmu działaczy żydowskiego pochodzenia. Na VII Plenum KC PZPR w lipcu 1956 r., grupa ta postulowała wręcz przeprowadzenie „regulacji narodowościowej” w partii. Kolejną frakcją w historii PZPR, która w mało skrywany sposób sięgnęła po antyżydowskie fobie byli tzw. „partyzanci” Mieczysława Moczara. Działanie te znalazły swą kumulację w wydarzeniach Marca ’68. Wydaje się, że w historii komunizmu instrumentalne używanie antysemityzmu nie jest żadną niespodzianką. Wydarzenia 1968 r. były powtórzeniem stalinowskiego mechanizmu którego użyto w drugiej połowie lat 20 w Rosji. Zresztą stalinowski antysemityzm nie był epizodycznym orężem, ale trwałym elementem, po który sięgano w miarę potrzeb i później – czy to w czasie procesów moskiewskich lat 1936-1937 czy w 1953 r. podczas słynnego „spisku kremlowskich lekarzy”. Czy więc rzeczywiście partia komunistyczna sięgająca po władzę w Polsce w 1944 r. zaakceptowała retorykę narodową do tego stopnia, że czystka narodowościowa była kwestią czasu? „Jest ONR-u spadkobiercą Partia” – skonstatował to co się działo w Marcu ‘68, Czesław Miłosz. Czy antysemityzm był immamentną cechą, którą komuniści używali by kanalizować w Polsce narosłe niepokoje i swoje niepowodzenia? Na ile sam komunizm generował zachowania antysemickie? Czy można w tym względzie wyszczególnić jakieś oryginalne cechy?

Rozmawiać będą:
prof. Jadwiga Staniszkis – socjolog, Instytut Studiów Politycznych PAN
dr hab. Marcin Zaremba – historyk, Instytut Studiów Politycznych PAN, Zakładu Historii XX wieku UW
dr Przemysław Gasztold-Seń – historyk, Instytut Pamięci Narodowej Biuro Badań Historycznych

Prowadzenie:
dr Mikołaj Mirowski – historyk, publicysta, Dom Literatury w Łodzi, współpracownik Muzeum Tradycji Niepodległościowych i Forum Żydów Polskich

Termin spotkania: 31.03.2017 r. (piątek), Godz. 18:00,
Miejsce: Audytorium Jana Nowaka-Jeziorańskiego, Muzeum Powstania Warszawskiego
Wstęp wolny

To wydarzenie już minęło.
Sprawdź nadchodzące wydarzenia w dzielnicy Wola lub w kategoriach: wykład inne
reklama

Inne wydarzenia / informacje / polecane miejsca w Warszawie

reklama
📧 Zapisz się na newsletter 📧